Uzman Psikolog Özge Öner Özcan diyor ki;
Bebeklerde Emme Refleksi: Doğuştan Gelen Bir İçgüdü
Emme refleksi, bebeklerin doğuştan itibaren sahip oldukları bir olgudur. Yenidoğan bebeğin yegane işi emmek ve böylelikle doyum sağlamaktır. Dış dünya ile olan bağını ağız çevresi ile kurar.
Geçiş Nesneleri Nedir? Bebeklerin Güven ve Rahatlama İhtiyacı
Bebekler 4. aylarından itibaren, anneleri yanlarında olmadıklarında kendilerini güvende hissedebilmek ve rahatlayabilmek için bazı eşyalara ihtiyaç duyarlar. Bu bir mendil, battaniye veya yumuşak oyuncak olabilir. İngiliz psikanalist D.Winnicott, bu eşyalara ‘geçiş nesnesi’ adını vermiştir. Winnicott’a göre bu nesneler, bebeğin tam uykuya geçerken kullanmadan edemediği ve endişeye karşı bir savunma niteliği taşır.
Bu nesne her ne ise, önemli olmayı sürdürür. Ebeveynler de bu nesnenin bebek için taşıdığı değeri fark eder ve bir yere giderken yanlarında götürürler. Geçiş nesneleri, 4-12 aylar arasında görülüp, ileriki yıllarda da 3-4 yaşa kadar önemini sürdürebilmektedir. Daha sonraları büyüyen ve ilgi alanı genişleyen çocuk bu nesneyi kendiliğinden bırakabilir. Ancak ileri zamanda yaşanan herhangi bir yoksunluk durumunda tekrar ortaya çıkabilir.
Parmak Emme Davranışı: Bebeklerde Rahatlamanın Bir Yolu
Bebekler huzursuz olduklarında rahatlamak için kendiliğinden bir geçiş nesnesi seçmemişlerse, kendi bedenlerine dönebilirler. Bu zamanda parmak emme davranışı ortaya çıkar.
Böyle bir durumda bebeklerinizi yavaşça kucaklayıp, şefkatli bir ses tonu ile onu rahatlatmak, okşamak ve ihtiyaçlarını karşılamak yararlı olacaktır. Çünkü parmak emmek, rahatlatan annenin yerini alan bir durumdur. Bebekler, gerginlik durumlarında, dişleri çıkarken, acıktıklarında, sütten kesildiklerinde, uykuya geçerken parmak emebilirler. Bu durum, bebeklik ve ilk çocukluk dönemlerinde normal olarak karşılanabilir. Ancak 3-4 yaşına doğru azalması beklenir.
Parmak Emme Davranışını Azaltmak İçin Yanlış Yöntemlerden Kaçınma
İleriki yaşlara taşınan parmak emme durumunda, çocuğa benzer rahatlama duygusunu yaşatacak farklı bir alan bulmak gerekir. Bu alanı bulamayan çocuk, parmak emme davranışından vazgeçemez. Böyle bir durumda aile, çocuğa öfkelenip, bundan kurtulması için bir takım yöntemler geliştirmeye çalışabilir. Acı oje sürmek, ele vurmak, eli bağlamak, kızmak, eleştirmek gibi olumsuz yöntemler denebilir. Ancak çocuk bu durumlara maruz kaldığında stres düzeyi artar ve parmak emme davranışını daha çok gösterir.
Çocuklarda Parmak Emme Davranışını Yönetmek İçin Uzman Desteği Ne Zaman Gereklidir?
Bu durumda, ailenin endişe düzeyi arttığından, bir uzmana danışmakta fayda vardır.
Uzman Psikolog Özge Öner Özcan
